“Ik was constant bezig met anderen, maar niet met wat goed was voor mezelf.”

Jarenlang leefde oud-fellow Deborah vooral voor anderen, ze deed wat er van haar verwacht werd. Ondertussen raakte ze zichzelf steeds verder kwijt. Bij de Dagbehandeling van Yes We Can Clinics lukte het haar om haar ongezonde patronen te doorbreken en zichzelf écht weer gelukkig te voelen.

Voor haar behandeling bij Yes We Can Clinics, was Deborah vooral bezig met overleven. Ze deed alles voor anderen, maar cijferde zichzelf volledig weg. Buiten haar familie om, had ze nauwelijks een sociaal leven. Haar dagen bestonden uit weinig structuur, veel op bed liggen en ongezond eten. “Op het eind was ik zó ver, het hoefde voor mij niet meer. Ik zag Yes We Can Clinics als mijn laatste redmiddel. Als dit niet werkte, dan was het voor mij klaar.”

Voordat Deborah startte bij de Dagbehandeling van Yes We Can, probeerde ze haar leven via andere hulpverlening op de rails te krijgen. Ze ging op zichzelf wonen, nam afstand van haar pestverleden en ging 200 kilometer van haar ouders vandaan wonen. Er veranderde niets. “Als je alleen woont, je slecht over jezelf denkt en hele ongezonde patronen hebt, wordt je leven ook vrij snel heel ongezond. Ik werkte overdag, maar trok ’s avonds gelijk een zak chips open en ging in bed liggen. De volgende dag ging ik in dezelfde kleren weer naar mijn werk toe.”

Op eieren lopen

Omdat haar ouders ver weg woonden, had niemand van haar familie écht door hoe slecht het met haar ging. “Op een plek waar niemand je kent, valt het niet op dat je alleen maar thuis zit en niet buiten komt. Je wordt niet gemist.” Toen Deborah weer voor een weekend terug naar haar ouders gingen en zij vroegen of alles goed met haar ging, kwam alles eruit. “Ik kwam terecht bij de crisisdienst en moest meteen terug thuis wonen. Door mij werd het daar niet bepaald gezellig, ik legde veel druk op iedereen. Heel mijn familie liep op eieren en ik had mijn eigen plek nodig. Uiteindelijk besloten we dat ik beschermd ging wonen, daarna kwam ik terecht bij Yes We Can.”

Deborah komt terecht bij de dagbehandeling van Yes We Can Clinics. Hier worden fellows drie keer per week verwacht op de locatie in Eindhoven, op de overige momenten verblijven zij in hun huidige omgeving. Discipline en structuur zijn hierbij belangrijke onderdelen, want eigen verantwoordelijkheid nemen voor herstel staat centraal. “Ik vond het gek dat sommige fellows terugvielen in hun drugs- of alcoholgebruik tijdens hun behandeling, maar ondertussen at ik elke dag nog een zak chips leeg. Het duurde heel lang voordat ik in zag dat mijn gedrag ongezond was en ik het echt anders moest doen. Omdat je elke keer in je behandeling gespiegeld wordt met je eigen gedrag, komt op een gegeven moment het besef.”

Geen verbinding

Die confronterende spiegel, een belangrijk onderdeel van de behandeling bij Yes We Can, was voor Deborah niet altijd makkelijk. “Ik heb veel pittige momenten gehad, zoals het delen van mijn levensverhaal. Ik liet mijn emoties allemaal niet binnenkomen en sloeg dicht als ze daarover begonnen. De eerste weken van mijn behandeling heb ik geen traan gelaten, behalve op Verbindingsdag. Ook bij mijn één-op-één gesprekken bleek ik vaak stil. Als ik dan wel ging praten, gaven behandelaren aan dat ze geen verbinding met mij kregen. Ik was constant bezig met nadenken over wat anderen wilden horen, maar niet met wat goed was voor mezelf.”

Een moment dat bij Deborah veel impact maakte, was toen haar behandelaar vroeg een kritische brief te schrijven. Een brief waarin zij alle dingen die ze dagelijks tegen zichzelf zei op papier moest zetten. “Toen ik deze vervolgens aan mezelf moest voorlezen, besefte ik pas dat ik nooit beter zou gaan worden als ik dit tegen mezelf bleef zeggen. Zo zou ik nooit gelukkig worden.”

Patronen doorbreken

Bij Yes We Can kwamen ook veel dingen naar boven die Deborah jarenlang diep had verstopt. “Ik had veel dingen nooit verwerkt. Ook aan mijn pestverleden had ik nooit gewerkt, omdat het veel te dichtbij kwam. Ik had mezelf aangeleerd om altijd door te gaan, om het alleen te doen. Bij Yes We Can werd dit langzaam doorbroken. Ik kon bij voorgaande hulpverlening wel met mensen praten, maar over dingen die echt diep zaten sprak ik niet. Praten over emoties ontweek ik liever.”

Het leven van Deborah ziet er inmiddels totaal anders uit. Ze woont weer op zichzelf, volgt de opleiding Social Work en werkt 32 uur per week bij een beschermd wonen locatie. Ook ontdekte ze dat haar leven niet alleen maar draait om wat anderen van haar verwachten. “Mijn familie was het enige wat ik nog had, dus daar moest ik heel goed mijn best voor doen. Na Yes We Can durf ik mijn grenzen aan te geven en ben ik niet meer constant bezig met alles voor hen doen. Ik vind het nog steeds belangrijk wat mensen van mij denken, maar met behulp van de fellowship kan ik dat steeds meer loslaten.”

Echt gelukkig voelen

Inmiddels is Deborah voorzitter van een Yes We Can Meeting, een zelfhulpgroep voor en door Yes We Can fellows en een veilige plek waar zij samen uitdagingen delen en successen vieren. Hier laat zij zien dat herstel niet betekent dat alles altijd maar perfect moet gaan. “Ik heb soms ook mindere momenten. Laatst kreeg ik een stukje tekst doorgestuurd van een andere fellow: ‘Het is juist sterk als je laat zien dat je in deze periode doorgaat’ en dat is precies hoe het is. Het geeft mij kracht om terug te denken aan waar ik vandaan kom. Er zijn na Yes We Can zoveel momenten geweest waarop ik mezelf echt gelukkig voelde.”

Wat ze haar jongere zelf zou willen meegeven? “De wereld is best wel een stuk veiliger dan ik dacht. Voorheen voelde alles voor mij onveilig, maar uiteindelijk zijn er zoveel lieve mensen die er allemaal voor je willen zijn. Je hoeft het niet alleen te doen.” Dankzij Yes We Can leerde Deborah niet alleen zichzelf kennen, maar ook hoe het voelt om verbonden te zijn met anderen. “Ik ben Yes We Can heel dankbaar, want hiervoor had ik eigenlijk geen vriendenkring. Dat kwam ook door mezelf, want ik wist vriendschappen niet te behouden. Nu heb ik zoveel leuke mensen ontmoet die echt vrienden zijn geworden. Daar ben ik echt heel blij mee.”