Koen: “Na een tijdje sparren komen we altijd tot een niet-alledaagse oplossing”

Interventiecoach bij Yes We Can Clinics, dat word je niet zomaar. Je zult niet snel een vacature voor deze functie op de website vinden en niet veel mensen komen ervoor in aanmerking. Koen (29) was 3,5 jaar jongerencoach voordat hij een jaar geleden als interventiecoach aan de slag ging. Inmiddels heeft hij zijn draai helemaal gevonden in deze nieuwe rol. “Wanneer een behandeling stagneert of de behandellijn van een fellow vraagt om iets creatiefs, dan kloppen mijn collega’s bij het MDOT (het multidisciplinair ondersteuningsteam, bestaande uit coaches, behandelaren, interventiecoaches en counselors) aan. Na een tijdje sparren komen we dan vrijwel altijd tot een niet-alledaagse oplossing: vaak zijn wij in staat om de jongere net dat beetje extra te bieden wat hij of zij nodig heeft waardoor de fellow zijn behandeling kan afmaken.”  

Van kamperen tot karten 
En dat moet je zien in de breedste zin van het woord. Koen, zelf een fanatieke crossfitter en handballer, nam tientallen fellows mee naar de meest uiteenlopende activiteiten. “Ik ben weleens twee dagen gaan mountainbiken in de grotten van Valkenburg, met een paar fellows die hun angsten moesten overwinnen. En ik ga regelmatig met iemand in het bos kamperen zodat hij of zij leert op zichzelf aangewezen te zijn. Ook ben ik laatst met een fellow gaan karten, zodat hij kon ervaren hoe het is om adrenaline aan te maken zonder daarvoor naar drugs te grijpen.”

Extra aandacht en begrip 
Na het horen van deze voorbeelden lijkt het alsof Koen dag in dag uit de meest spectaculaire activiteiten mag begeleiden. “Nou, niet altijd hoor. Laatst ben ik gewoon een stukje gaan autorijden met twee fellows die al een tijd niet meer gereden hadden en angst hadden weer de weg op te gaan. Soms is een interventie dus ook heel eenvoudig en in sommige gevallen verdient iemand gewoon een opsteker. Laatst waren de ouders van een fellow niet komen opdagen tijdens de verbindingsdag. Dat is natuurlijk verschrikkelijk. Die fellow hebben we toen getrakteerd op een dagje in safaripark Beekse Bergen. Als je geen begrip en aandacht van je ouders krijgt, krijg je het extra van ons, is de achterliggende gedachte.” 

Terug naar huis 
Hoewel vrijwel iedere fellow het prettig vindt om naar een activiteit buiten het Yes We Can-terrein mee te gaan, krijgt Koen opvallend vaak dezelfde opmerking te horen zodra die activiteit is afgelopen. “Regelmatig zeggen ze ‘fijn om even buiten te zijn, maar nu wil ik weer terug naar huis’. En daar bedoelen ze dus de kliniek mee. Dat is veelzeggend, toch? Het geeft aan hoe goed de sfeer is tussen alle fellows en hoe sterk de verbinding is die ze voelen.”